ระหว่างวันที่ 10-12 กรกฎาคม 2557 ที่ผ่านมา กระผมและคณะจากอัครสังฆมณฑลท่าแร่-หนองแสงรวม 8 คน ได้เดินทางไปร่วมพิธีปฏิญาณตนครั้งแรกของบราเดอร์สยาม เฮืองฮุง สังกัดคณะเบเนดินติน ที่อาราม Monastery of Saint Benedict ชื่อ Thian Ann เมืองเว้ (Hue) เวียดนาม ซึ่งมีสมาชิกหลายร้อยคนอันเนื่องมาจากความเชื่อศรัทธาของชาวเวียดนามที่มีต่อพระคริสตเจ้านั้นเข้มแข็งมั่นคงมาตลอด และเป็นที่น่าภูมใจที่ชาวไทยของเราก็สนใจในจิตตารมณ์ของคณะนี้ด้วย
นอกนั้นคณะของเรายังแวะชม และสวดภาวนาที่วัดนักบุญเปโตรและเปาโล เมือง Phu Cam ต่อด้วยการสวดภาวนาและขอพรพระแม่มารีย์ที่ลาวาง ย้อนกลับมาร่วมพิธิมิสซาที่มิสซังสะหวันนะเขต ประเทศลาว ก่อนกลับเข้าไทย นับว่าเป็นทัวร์แสวงบุญจริงๆ
โอกาสนี้จึงได้นำประวัติย่อๆ ของท่านนักบุญเบเนดิกต์ มาให้พี่น้องได้อ่านด้วยครับ
นักบุญ เบเนดิกต์ อธิการ (480-547)
ระลึกถึงวันที่ 11 กรกฎาคม
จากหนังสือบทสนทนาของนักบุญเกรกอรี่ องค์ใหญ่ ทำให้เราสามารถรู้จักชีวิตและผลงานของนักบุญ เบเนดิกต์ แห่งนอร์เชีย “บิดาแห่งชีวิตฤาษีของพระศาสนจักรตะวันตก”
นักบุญ เบเนดิกต์ ได้ละทิ้งชีวิตทางโลกของกรุงโรม ไปอยู่ที่ซูบีอาโก ในถ้ำแห่งหนึ่งเป็นเวลา 3 ปี และที่นี่เองที่ท่านได้มีประสบการณ์ของชีวิต “ฤาษี” มีคนรู้จักท่านเพียงคนเดียวเท่านั้นคือฤาษีคนหนึ่งที่คอยนำเอาอาหารมาให้ท่าน ต่อมาได้มีพวกคนเลี้ยงสัตว์ที่ไม่มีการศึกษาอะไรเลยได้มาขอร้องให้ท่านมาเป็นอธิการของพวกเขา แต่มีจุดประสงค์ไม่ดีที่วางยาพิษท่าน ทว่าในที่สุดก็มีลูกศิษย์มากมายที่ต้องการให้ท่านเป็นผู้แนะนำ
ทีแรกท่านได้ตั้งอารามขึ้นแห่งหนึ่ง ต่อมาก็ได้ตั้งอารามขึ้นอีก 12 แห่งด้วยกัน นี่แหละเป็นการให้กำเนิดชีวิตฤาษีเบเนดิกตินแบบที่เจริญชีวิตร่วมกัน วินัยฤาษีอันมีชื่อเสียงของท่านเป็นการรวมเอาประสบการณ์ชีวิตฤาษีของทางตะวันออกเข้ากับปรีชาญาณของพวกโรมันอย่างสุขุมและด้วยจิตตารมณ์ของพระวรสารโดยมีอธิการเป็นผู้นำชีวิตการสวดภาวนาการทำงานและชีวิตทางด้านสติปัญญา ซึ่งกิจกรรมทั้งหมดจะประสานเข้าด้วยกันด้วยความซื่อๆ เรียบๆ แต่ว่าแฝงไว้ด้วยความรอบคอบ, ด้วยความเคร่งครัดแต่แฝงไว้ด้วยความอ่อนโยน, ด้วยความอิสระเสรีแต่ว่าแฝงไว้ด้วยความนบนอบเชื่อฟัง
ประมาณปี 529 ได้มีการเบียดเบียนเกิดขึ้นเพราะความอิจฉาริษยา ท่านจึงต้องหลบไปอยู่ที่มอนเตคัสสิโน และท่านได้สิ้นใจที่นี่เมื่อวันที่ 21 มีนาคม 547
พวกฤาษีของท่านได้แพร่หลายกระจัดกระจายไปทั่วทวีปยุโรปและได้ทำให้ทวีปยุโรปกลับใจมาหาพระคริสตเจ้า ทั้งได้ช่วยรักษาเอกภาพทางศาสนาของทวีปยุโรปเอาไว้ด้วย เพราะฉะนั้น พระสันตะปาปาปอลที่ 6 ในปี 1964 จึงได้ประกาศยกย่องให้นักบุญ เบเนดิกต์เป็นนักบุญองค์อุปถัมภ์เอกของทวีปยุโรป การฉลองและการเคารพให้เกียรติท่านนั้นมีมาตั้งแต่สมัย โบราณ (ปฏิทินพิธีกรรมใหม่ได้เลื่อนจากวันที่ 21 มีนาคม ( เพราะอยู่ในเทศกาลมหาพรต) ให้มาฉลองในวันนี้แทน)
พวกฤาษีเบเนดิกตินได้เป็นกำลังสำคัญที่มีชีวิตชีวาในประชากรของพระเป็นเจ้าอยู่เสมอมิได้ขาด ได้เป็นผู้นำความมั่งคั่งสมบูรณ์ของชีวิตแห่งการเพ่งฌานมาให้ และเป็นตัวอย่างของ “ การสวดขับร้องเพลงสรรเสริญพระเป็นเจ้า” ในการให้บริการทางพิธีกรรม การศึกษาบรรดาปิตาจารย์ ทั้งได้ให้พระสันตะปาปาหลายองค์ด้วยกันแก่พระศาสนจักร โดยเริ่มจากนักบุญ เกรกอรี่ องค์ใหญ่ และได้ช่วยเหลือพระศาสนจักรในเวลาคับขันด้วย
ระลึกถึงวันที่ 11 กรกฎาคม
จากหนังสือบทสนทนาของนักบุญเกรกอรี่ องค์ใหญ่ ทำให้เราสามารถรู้จักชีวิตและผลงานของนักบุญ เบเนดิกต์ แห่งนอร์เชีย “บิดาแห่งชีวิตฤาษีของพระศาสนจักรตะวันตก”
นักบุญ เบเนดิกต์ ได้ละทิ้งชีวิตทางโลกของกรุงโรม ไปอยู่ที่ซูบีอาโก ในถ้ำแห่งหนึ่งเป็นเวลา 3 ปี และที่นี่เองที่ท่านได้มีประสบการณ์ของชีวิต “ฤาษี” มีคนรู้จักท่านเพียงคนเดียวเท่านั้นคือฤาษีคนหนึ่งที่คอยนำเอาอาหารมาให้ท่าน ต่อมาได้มีพวกคนเลี้ยงสัตว์ที่ไม่มีการศึกษาอะไรเลยได้มาขอร้องให้ท่านมาเป็นอธิการของพวกเขา แต่มีจุดประสงค์ไม่ดีที่วางยาพิษท่าน ทว่าในที่สุดก็มีลูกศิษย์มากมายที่ต้องการให้ท่านเป็นผู้แนะนำ
ทีแรกท่านได้ตั้งอารามขึ้นแห่งหนึ่ง ต่อมาก็ได้ตั้งอารามขึ้นอีก 12 แห่งด้วยกัน นี่แหละเป็นการให้กำเนิดชีวิตฤาษีเบเนดิกตินแบบที่เจริญชีวิตร่วมกัน วินัยฤาษีอันมีชื่อเสียงของท่านเป็นการรวมเอาประสบการณ์ชีวิตฤาษีของทางตะวันออกเข้ากับปรีชาญาณของพวกโรมันอย่างสุขุมและด้วยจิตตารมณ์ของพระวรสารโดยมีอธิการเป็นผู้นำชีวิตการสวดภาวนาการทำงานและชีวิตทางด้านสติปัญญา ซึ่งกิจกรรมทั้งหมดจะประสานเข้าด้วยกันด้วยความซื่อๆ เรียบๆ แต่ว่าแฝงไว้ด้วยความรอบคอบ, ด้วยความเคร่งครัดแต่แฝงไว้ด้วยความอ่อนโยน, ด้วยความอิสระเสรีแต่ว่าแฝงไว้ด้วยความนบนอบเชื่อฟัง
ประมาณปี 529 ได้มีการเบียดเบียนเกิดขึ้นเพราะความอิจฉาริษยา ท่านจึงต้องหลบไปอยู่ที่มอนเตคัสสิโน และท่านได้สิ้นใจที่นี่เมื่อวันที่ 21 มีนาคม 547
พวกฤาษีของท่านได้แพร่หลายกระจัดกระจายไปทั่วทวีปยุโรปและได้ทำให้ทวีปยุโรปกลับใจมาหาพระคริสตเจ้า ทั้งได้ช่วยรักษาเอกภาพทางศาสนาของทวีปยุโรปเอาไว้ด้วย เพราะฉะนั้น พระสันตะปาปาปอลที่ 6 ในปี 1964 จึงได้ประกาศยกย่องให้นักบุญ เบเนดิกต์เป็นนักบุญองค์อุปถัมภ์เอกของทวีปยุโรป การฉลองและการเคารพให้เกียรติท่านนั้นมีมาตั้งแต่สมัย โบราณ (ปฏิทินพิธีกรรมใหม่ได้เลื่อนจากวันที่ 21 มีนาคม ( เพราะอยู่ในเทศกาลมหาพรต) ให้มาฉลองในวันนี้แทน)
พวกฤาษีเบเนดิกตินได้เป็นกำลังสำคัญที่มีชีวิตชีวาในประชากรของพระเป็นเจ้าอยู่เสมอมิได้ขาด ได้เป็นผู้นำความมั่งคั่งสมบูรณ์ของชีวิตแห่งการเพ่งฌานมาให้ และเป็นตัวอย่างของ “ การสวดขับร้องเพลงสรรเสริญพระเป็นเจ้า” ในการให้บริการทางพิธีกรรม การศึกษาบรรดาปิตาจารย์ ทั้งได้ให้พระสันตะปาปาหลายองค์ด้วยกันแก่พระศาสนจักร โดยเริ่มจากนักบุญ เกรกอรี่ องค์ใหญ่ และได้ช่วยเหลือพระศาสนจักรในเวลาคับขันด้วย
